طراحی و روان سنجی "مقیاس خستگی پرستاران انکولوژی"

طراحی و روان سنجی "مقیاس خستگی پرستاران انکولوژی" مریم رسولی[1] *، سمیه زندیه[2]، منیژه نوریان[3]، فرید زایری[4]، فریده یغمایی[5] تاریخ دریافت: 04/04/1391 تاریخ پذیرش: 25/06/1391چکیدهپیش زمینه و هدف: خستگی از نشانه‌های شایع در ارایه دهندگان مراقبت‌های سلامت، از جمله پرستاران بخش انکولوژی است که کیفیت مراقبت‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد. تاکنون مقیاس مناسبی برای اندازه‌گیری خستگی در پرستاران بخش انکولوژی به طور اخص طراحی نشده است. هدف از انجام این پژوهش، طراحی و روان سنجی "مقیاس خستگی پرستاران انکولوژی" بوده است. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر، پژوهشی روش شناسی است. نمونه‌های پژوهش، 215 پرستار شاغل در بخش‌های انکولوژی بیمارستان‌های منتخب شهر تهران بودند که براساس معیارهای ورود و خروج، انتخاب شدند. ابتدا با مروری بر مطالعات، کتب، مقالات و ابزارهای طراحی شده موجود برای بررسی خستگی، عبارات ابزار طراحی گردید. در مرحله تعیین اعتبار محتوا و صوری، درصد نمرات مربوط بودن، واضح بودن و ساده بودن عبارات مقیاس، محاسبه شده و سپس با استفاده از نرم افزار آماری SPSS16، بررسی اعتبار سازه و اعتبار ملاکی و پایایی همسانی درونی و آزمون مجدد مقیاس انجام شد.یافته‌ها: "مقیاس بررسی خستگی در پرستاران انکولوژی" شامل 21 عبارت طراحی گردید. تحلیل عاملی اکتشافی، سه عامل (بعد) را برای مقیاس مشخص نمود. ضریب همبستگی مقیاس با "مقیاس دیداری خستگی" (ابزار ملاک)، بالا گزارش گردید (793/0r = و 001/0 P<). آلفای کرونباخ مقیاس، 821/0 = α و ضریب همبستگی پیرسون بین نمرات به دست آمده از دو بار اجرای آزمون، 877/0=r محاسبه گردید. بحث و نتیجه گیری: با عنایت به اعتبار و پایایی مناسب "مقیاس بررسی خستگی پرستاران انکولوژی"، مقیاس مذکور می‌تواند ابعاد مختلف خستگی در پرستاران انکولوژی را مورد اندازه‌گیری قرار دهد. کلید واژه‌ها: طراحی و روان سنجی مقیاس، اعتبار، پایایی، خستگی، پرستاران انکولوژی دو ماهنامه دانشکده پرستاری و مامایی ارومیه، دوره دهم، شماره پنجم، پی در پی 40، آذر و دی 1391، ص 647-640 آدرس مکاتبه: تهران، خیابان ولی عصر، تقاطع نیایش، دانشکده پرستاری و مامایی شهید بهشتی، گروه کودکان، تلفن: 88655372-021 Email: [email protected]          پژوهش حاضر برگفته از پایان نامه کارشناسی ارشد پرستاری می باشد. [1]دکترای تخصصی پرستاری، استادیار گروه کودکان، دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی (نویسنده مسئول) [2]کارشناس ارشد پرستاری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی [3]کارشناس ارشد پرستاری، مربی گروه کودکان، دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی [4]دکترای تخصصی آمار زیستی، استادیار گروه آمار زیستی، دانشکده پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی [5]دکترای تخصصی بهداشت، دانشیار گروه بهداشت، دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی